King Arthur

King Arthur

Hier volgt alweer een emotioneel bericht, mensen met een klein hartje, jullie zijn hierbij gewaarschuwd.

Het verhaal begint een aantal jaar geleden, 2 mensen die elkaar graag zien kiezen ervoor om samen een kindje te krijgen. De natuur besliste anders en het werd een lange, moeilijke en emotionele weg...

Op een dag kwam er heuglijk nieuws, het lange wachten werd beloond met niet 1 maar 2 prachtige kindjes! Oona en Arthur werden geboren en moesten op de neonatale dienst verblijven. Met Oona ging het goed, maar broertje Arthur moest hard vechten. Heel wat operaties volgden. Telkens weer bang afwachten of alles goed zou verlopen. Het kwam elke keer goed, ging dan weer minder goed... Een rollercoaster van gevoelens. Op een dag ging het plots weer mis en enkel een operatie en verblijf in een gespecialiseerd ziekenhuis in Parijs zou nog redding kunnen bieden. Als ouders doe je alles voor kind, dus gingen Mama en Papa samen met Arthur naar Parijs. Papa kon helaas maar een weekje blijven omdat hij moest werken, hij bleef bij zusje Oona. Het moet hartverscheurend zijn om in zo'n situatie gescheiden te zijn van elkaar. Heel wat mensen leefden mee van aan de zijlijn, het verhaal greep zoveel mensen bij de keel, ook al kenden ze het gezin niet persoonlijk. 

Ook ik werd diep geraakt, mijn zus kwam telkens met een up-date, we vierden zijn kleine stapjes in de goede richting en pinkten een traantje weg als er weer eens een terugval was. 

Op een middag kregen we nieuws, zo'n ontzettend triest nieuws. Arthur had de strijd verloren, de grote wereld was te zwaar en te hard geweest voor de het kleine kereltje. Hij had gevochten als een koning, dapper geweest tot de laatste snik. 

Een paar dagen na het nieuws kon ik het nog steeds niet uit mijn hoofd zetten. Ik wou het verdriet wat verzachten, hen laten weten dat er mensen met hen mee leefden, maar wat kan je doen als buitenstaander? 

Ik maakte een hele tijd geleden een Paul en Paulientje, voor een kindje van de opvang, met een hemd van de overleden grootvader. Voor de mama had het een grote emotionele waarde en ze was oprecht heel gelukkig met de popjes. 

Ik kreeg het idee om een Arthur-popje te maken, zodat Oona (en mama) iets hadden dat ze kunnen knuffelen en de enorme leegte naast haar in het parkje wat zou vullen.

Op het geboortekaartje en het overlijdenskaartje werd altijd verwezen naar King Arthur, het kroontje kon dus niet ontbreken.

De pop is gemaakt met een patroon uit het boek 'De poppen van Tante Hilde' Ik koos voor een pop met losse kleding, als Oona groot is kan ze met hem spelen en aan- en uitkleden. Het kroontje is van vilt en zit vastgenaaid in de naad van het hoofdje, die kan dus niet uit gedaan worden.

  

  

  

  

  

  

Ik gaf King Arthur nog een gelukspopje, je weet maar nooit...

  

Ik stuurde de pop op, samen met een brief. Ik kreeg bijna onmiddellijk reactie van de mama:

Liefste Mieke,

ik heb geen woorden voor het mooie Arthur-popje dat we van u hebben gekregen. Hij is perfect!

Hij ligt samen met Oona in het park. Bedankt voor de steun die we van jullie krijgen.

Veel liefs.

Te weten dat het hen steun heeft kunnen bieden, doet me heel veel deugd. Het verdriet is enorm, als je iemand even kan troosten...daar doe ik het voor!

Ik heb het bericht aan de mama laten lezen en ze gaf me een 'go' om dit bericht te plaatsen. Waarvoor een dikke dank je wel!